Bule on the move (and Citarum!!)

Hey Bule-Bule

Morgen vlieg ik lekker naar Bali om van daaruit verder naar het oosten te reizen en eilandjes te hoppen, dus voor daar een geweldig tof verslag over komt eerst even de afgelopen weekjes met jullie delen. Want die waren weer mooi (en soms minder mooi).

Na mijn vorig verslag ben ik met Bernd, beide op onze scooter, naar Tangkuban Perahu gereden. Dit is een vulkaan een dik uur rijden noordelijk van Bandung. Na een geweldig mooie rit kwamen we op tijd bij de berg. De zon scheen er namelijk nog, dus mooi voor de foto’s. Daarna kwam de mist al gauw binnen slaan. Mooie morgen gehad en mooie foto’s. De vulkaan lijkt op een omgekeerd schip (Perahu betekent schip) en daar hoort dan ook een mythe bij (bij geen interesse in mythes, ga door naar alinea 3). Er waren namelijk eens een vrouw en haar zoon. Zij waren voor lange tijd gescheiden. Toen de zoon weer in zijn dorp kwam zag hij de vrouw, die geen spat ouder leek geworden, en werd verliefd. Hij wist niet dat het zijn moeder was, maar zijn moeder had wel door dat hij haar zoon was. Hij wilde absoluut met haar trouwen dus verzon zij een onmogelijke taak die hij moest volbrengen eerst. Hij moest voor de nieuwe zonsopkomst een schip voor haar bouwen. De man werkte de hele nacht aan dit schip. Helaas kreeg hij het schip niet op tijd af en toen de zon op kwam was hij zo teleurgesteld en boos dat hij het schip een hele harde schop gaf. De schip viel toen om en lag toen ondersteboven en is nu dus de berg.

In diezelfde week moest ik ook mijn visum verlengen. Dat leverde nog wel wat bureaucratische rompslomp op waarbij ik in één week twee keer naar het Internation Relation Office (IRO) moest, één keer naar het hoofd van de department en drie keer naar de Immigration Office. Flink wat uurtjes moeten wachten daar, maar uiteindelijk heb ik mijn paspoort weer terug gekregen (in ruil voor wat geld, een foto en een vingerafdruk van al mijn vingers) met een nieuwe stempel. Nu mag ik weer tot 8 juli hier verblijven dus binnenkort nogmaals verlengen.

Daarnaast die week naar de grote traditionele markt met Fatmata en Bernd geweest. Weer erg druk en 100x “Hello mister” moeten horen. Of een man die maar een denkbeeldige lijn tussen mijn en zijn schouder bleef trekken om aan iedereen die langs kwam steeds te laten zien hoe lang ik ben. Goed na twee uur werd ik helemaal gek daar dus gauw naar buiten. Met Fatmata hebben we toen een soort fietstaxi genomen. Dat was super krap en dik avontuur. Ging ook heel langzaam haha, maar wel vette ervaring voor een keer. De dag erna had ik een lunch met allemaal buitenlandse studenten bij de Internation Relation Office. Leuk en gezellig dus, ondanks dat ik ongeveer nog steeds de enige blanke was (heel veel Aziatische buitenlandse studenten). Maar wel mooie groepsfoto gemaakt waar ik maar gehurkt moest zitten (vooral op de vrouwenfoto) anders zou mijn hoofd niet op de foto staan :p ..

Dat weekend ziek door waarschijnlijk een interview in een enorm koude ruimte en daarna naar buiten stappen in de hitte en weer in een hele koude auto (airco’s werken hier prima). Dus flink snotterig, een constant tranend oog en veel hoofdpijn. Vet balen want daardoor kon ik niet meer naar het goodbye feestjes van de Amerikaanse teachers. Gelukkig zie ik ze in september nog als ze allemaal weer terug zijn van vakantie. Goed dat het paar dagen maar was, maar wel vervelende tijd. Gelukkig kwam er al weer snel leuke tijd want vorige week vrijdag ben ik met Bernd naar een waterpark geweest. De twee grote glijbanen waren dicht, maar wel dikke pret op de vier kleine glijbanen naast elkaar en daarna hadden we vriendjes gemaakt zodat we met een band van de twee korte glijbanen konden waar je zonder band totaal niet op vooruit kwam. Nog een hele fotosessie gehad met bezoekers en door mannetjes die daar werkten (gingen dan foto’s maken terwijl wij van de glijbanen gingen). Dus misschien staan we binnenkort op de website “Ook Bule-bule zijn welkom in dit park”. Bule betekent trouwens zoiets als wit persoon. Dus als we ergens lopen horen we mensen wel eens over bule praten. Volwassenen zeggen het niet snel in je gezicht. Zij zeggen dus “Hello mister” of “Hello miss” als ze het wel snappen. Maar kinderen roepen gerust “Hey Bule-bule” (als hier iets in meervoud gaat dan zeggen ze het woord trouwens twee keer. Ze hebben ook geen woord voor bos. Dan hoor je twee keer het woord boom te zeggen.)

Afgelopen weekend was leuk. Zondag in de kerk Mark ontmoet. Een Nederlander hier ook. Dus hem meegenomen voor lunch met nog hele grote groep mensen. Gegeten bij een chinees waar dan verschillende grote schalen met vlees besteld wordt en dan in het midden van de tafel geplaatst die je kan ronddraaien. O.a. kikkerbillen op.

Op studiegebied hele toffe weken ook gehad. Inmiddels weer wat meer interviews gehad. Dat is echt heel anders dan in Nederland. Ben al gauw vijf uur van huis en met een man gingen we spontaan door het centrum rondwandelen, koffiehuisje in en naar een tentoonstelling over water. Die tentoonstelling was wel top omdat ik nog wat kon netwerken en kaartjes regelen voor meer interviews. Daarna ook enorm veel goodiebags gehad, dus hoop sleutelhangers, boekjes en een beker met een dam erop.

Maar... het tofste zijn afgelopen dinsdag en woensdag geweest. Anniek en Bas uit Nederland waren hier en zij wilden monsters nemen van de Citarum voor onderzoek in Nijmegen. Dus ik mocht mee om de rivier te zien. Met twee auto’s twee dagen op pad geweest. Eerste dag al om zes uur vertrokken om op twee locaties monsters te nemen. Pas om 7 uur ’s avonds thuis puur vanwege al het verkeer. Maar die acht uur in de auto was wel gezellig en mooi om de dorpen te zien en de vele gigantische rijstvelden. De eerste plek was bij de bron van de rivier. Dit was echt mega vet. Niet te beschrijven in woorden. Maar we mochten helemaal naar tot achter het meer waar je het water gewoon uit de aarde ziet opkomen (check filmpje en foto’s maar voor beeld). Het water was er zo helder. Enorm puur en heel gaaf te zien. De tweede plek was weer een aantal uur rijden en een wereld van verschil. Bruin water, plastic dat overal ronddreef en vuilnisbelten op de oevers. De tweede dag zijn we op drie locaties gestopt waarbij we de rivier steeds viezer zagen worden. De eerste plek dreef constant plastic en ander troep voorbij. De tweede plek was de verste punt waar we zouden kijken vanaf de bron. Dit is het water net voor het eerste reservoir in de rivier. Hier lag het water zo goed als stil en overal lag afval in de rivier. Wat een verschrikking. Ongelooflijk om dat te zien en dan terug te denken aan hoe schoon het water begon bij de bron. Wat een viespeuken hier. De laatste plek was geografisch gezien tussen gisteren en vandaag in. Daar stond ik op de brug toen er een scooterrijdster een meter van me af stopte op de weg. Pakt wat plastic van haar brommer, gooit het zo de rivier in en rijdt weer door. Onbegrijpelijk hoe mensen hier omgaan met natuurlijke hulpbronnen. Ik kan er echt heel veel over schrijven, maar het beste is om de foto’s te bekijken denk ik. Hoewel je dan niet de stank van vooral die vieste plek mee krijgt, maar dat doe ik jullie liever ook niet aan. Die mondkapjes waren geen overbodige luxe..

Woensdag na de fieldtrip trouwens meteen doorgereden naar Scott en Dianne. Een Amerikaans echtpaar. Om bij hen voetbal te kijken. Nederlands elftal speelde Indonesische tijd 23u, dus dat was wel te doen. De eerste wedstrijd heb ik helaas niet live gezien, terwijl de rest van Indonesië het zo wat wel had gezien. Zondag in de kerk werden we volop gefeliciteerd met onze 5-1 en natuurlijk werd de Flying Dutchmen uitgebreid besproken.

Nou deze bule is dus flink on the move geweest afgelopen tijd. Ook nog letterlijk trouwens want ik ben naar een nieuwe woonplek verhuisd. Mijn oude kamer wilde ik verlaten omdat ik anders aan het eind nog een maand moest betalen voor maar twee weken verblijf en Bernd had in zijn huis nog een slaapkamer over. Dus ik kon daar bij hem in en hij gaat rond 2 juli weg waarna ik dan nog een maand dat appartement kan huren in mijn eentje. Het is iets goedkoper dan mijn oude kamer en veel luxer. Twee slaapkamers, twee badkamers (wel minder luxe badkamer dan vorige), een huiskamer met eigen keuken en koelkast. En een buitenplekje. Vooral met dat buitenplekje ben ik heel blij. Lekker buiten in het zonnetje mijn ontbijt eten (als de zon schijnt) of gewoon buiten ff lezen. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Dus sinds de verhuizing voel ik me een stuk meer happy, omdat er meer rust, ruimte en licht is.

Al met al dus mooie dagen gehad voor mijn research en daarbuiten. Nu weet ik eindelijk hoe de rivier eruit ziet waar ik onderzoek naar doe. Ook mooi natuurlijk. Na mijn trip ga ik alle data die ik tot nu toe heb heel goed analyseren om daarna nog gerichter nieuwe data te verzamelen. Maar eerst dus even weg uit deze stinkstad en chillen.

Heeeeel veel foto’s dit maal weer op picasa:
https://picasaweb.google.com/101475756207088597151/BuleOnTheMoveAndCitarum