Een nieuw avontuur door de west coast
Door: Marjolijn
Blijf op de hoogte en volg Marjolijn
07 April 2009 | Australië, Geraldton
De vorige keer had ik gezegd dat ik werk zou zoeken in Perth, nou die plannen zijn helemaal veranderd... In Perth heb ik het ontzettend naar mijn zin gehad. Ik zat in een groot hostel, waar ik bij het inchecken al twee Nederlandse jongens leerde kennen en met hen de film Wolfs Creek ben gaan kijken (film over man in outback die backpackers vermoord). Tsjah ook leuk om te zien als backpacker, hahaha! Vervolgens heb ik met deze jongens gegeten en heb ik twee gezellige mensen in mijn kamer staan kletsen.
De volgende dag zijn we naar het strand gegaan met de twee Nederlandse jongens (Johan en Eelco) en Liz en Ravi (uit Engeland). We gingen naar Cottesloe. Daar aangekomen lekker broodje voor lunch gehad en toen aan het winderige strand gaan liggen. Als echte Hollanders gingen wij de wat koude zee in en Liz kwam ook nog gezellig mee. Onze groep werd nog uitgebreid en uiteindelijk werd het een super gezellige boel. ’s Avonds zijn we wat door het centrum gelopen en hebben uiteindelijk voor een verantwoorde maaltijd bij de McDonalds gekozen.
De dagen daarna heb ik met Liz en Ravi rondgehangen. Samen hebben we bijvoorbeeld in 4 uur tijd om de Swan River in Perth gelopen, op het grasveld gelegen en veel tijd op het internet doorgebracht. Online zag ik al snel dat er niet veel kans was op het vinden van een baan. Liz was ook al ijverig op zoek en zij had zich al aangemeld bij een uitzendbureau voor kantoorwerk. Daarnaast ben ik met haar het hele centrum doorgelopen om haar CV’s uit te delen. De meeste winkels namen de CV niet eens aan, omdat ze toch niemand aannamen. Nou ik zag het al, het leek haast onbegonnen werk. Dus besloot ik voor plan B te gaan. De gok te wagen en verder te reizen. Op het notice board in mijn hostel zag ik een oproep van een jongen die de westcoast af wilden reizen in zijn 4wd wagen en zocht daarvoor nog een reismaatje. Daar heb ik op gereageerd en na een ontmoeting besloot ik die zaterdag met hem mee op het pad te gaan. Het plan was de westcoast af te reizen in 5 weken en dan op parkeerplekken enzo te overnachten (slapen achterin de auto :| )! Op dat gedeelte was ik niet heel happig, maarja met de bussen zou het veel duurder worden en bovendien wilde ik eens met een reismaatje samen reizen.
Dus vrijdagavond nog met Liz gaan stappen (Ravi was al weer naar huis) om ons afscheid weg te drinken en de volgende dag werd ik om 9.00 opgehaald bij mijn hostel. In een groene 4wd jeep-achtige auto gingen we eerst even boodschapjes doen. Toen dat eenmaal geregeld was gingen we op pad. We zijn langs de westkust verder omhoog gereden en nog gestopt bij Two Rocks (wat niet echt twee rotsen waren) omdat Michiel dacht dat er een 4wd track was. Helaas konden we deze niet vinden, dus maar weer verder gaan rijden en rond half 5 een slaapplekkie gaan zoeken. Dit was gewoon zo’n rustplek langs de drukke weg, waar wel al een camper stond. Er was een eco toilet (die kun je niet doorspoelen) en wat tafeltjes. Dus daar onze eerste maaltijd samen gekookt en nog wat gepraat met een Duitse man die ons kampeer plekje kwam vergezellen. Rond 9 uur maar in de auto gaan liggen. Achterin dus, met zijn tweeën. Lekker krap en niet echt mega comfortabel, dus niet zo goed geslapen. De volgende ochtend na ons ontbijtje weer verder gereden.
De eerste stop was Guilderton, daar hebben we een kayak gehuurd om twee uur over Moore river te kanoën. Dit was mooi om te zien. We gingen eerst tegen de stroom in en zijn onderweg nog gestopt bij een grote zandduin om daar even pootje te baden. Na een tijdje moesten we weer omkeren om de kano terug te varen. Vervolgens zijn we nog maar even in de zee gaan zwemmen en hebben we stiekem de warm water douche van de camping gebruikt. Gewoon de camping oplopen en doen of we gasten zijn!
Vervolgens verder gereden naar Lancelin waar we dachten een 4wd track te kunnen nemen naar de Pinnacles. Dit zou ons echter 5,5 uur duren en het was inmiddels al half 3, dus geen goed idee. Dus maar via de snelweg (hoera) naar de The Pinnacles gereden. Daar kwamen we tegen zonsondergang aan. Met de auto konden we door Pinnacle desert rijden en nou... ik had me er heel veel van voorgesteld, maar eigenlijk viel het een beetje tegen. Begrijp me niet verkeerd, het was nog steeds indrukwekkend om te zien, maar ik raak niet meer zo snel amazed bij dingen die ik zie. Maar toch flink wat foto’s gemaakt en toen in het donker een slaapplekkie gezocht langs de weg. Gelukkig stonden er ook weer veel andere auto’s en campers, maar geen toilet dit keer. Dus lekker plassen in de bosjes, ook een ervaring natuurlijk.
De volgende dag (maandag) vertrokken we weer rond half 10. Ik was er wel weer om half 8 uit na een niet geweldige nacht slapen, maar het ontbijtje duurt ff en alles in de auto laden. Vooral omdat we teveel spullen hebben, moeten we steeds zoeken waar alles staat. Eenmaal op pad zijn we langs de kust weer verder omhoog gereden in plaats van de highway te kiezen (de highway lijkt overigens niet echt om een highway). We hadden een bord gezien om ergens een grotwandeling te kunnen maken. Na even zoeken kwamen we daar eindelijk aan. We moesten via een zandweggetje daar naar toe en zo kon Michiel mooi even zijn auto uitproberen. Nouja ik vond het nog een beetje scarry, omdat ie soms extra gas gaf om door het zachte zand heen te komen en een keer slipte we echt bijna weg, toen ie op het laatste moment nog van richting wilde veranderen, om een steentje te vermijden. Maar goed na een tijdje rijden kwamen we eindelijk bij de cave. Dit was ook niet zo bijzonder. De grot was hoog en breed en niet lang. We hadden wel zaklamp nodig, maar we waren er zo weer uit. In een andere grot lagen heel veel stenen, die naar beneden gestort waren, waardoor we dus echt moesten klimmen. Daar leek maar geen einde aan te komen en toen we ook nog eens vleermuizen hoorden, draaiden we maar om. Weer een uurtje over het hobbelweggetje rijden toen we opeens een super lange wilde kangoeroe (wel twee meter) voor ons voorbij zagen springen. Dat was wel mega gaaf. Ik had al meerdere kangoeroe’s in het donker bij de pinnacles gezien en een hoop dode langs de weg, maar deze was wel heel bijzonder.
Uiteindelijk kwamen we weer op de weg en reden we weer een stukkie om ergens in de zee te zwemmen en een koude douche te nemen. Het zou alweer donker worden dus moesten we weer een plek zoeken om te overnachten. Er was maar één rustplek in de buurt. Een baai langs de weg, waar verder niemand anders stond en geen straat verlichting was (is hier nergens) en bijna geen verkeer overrijd behalve, grote vrachtwagen. Ik vond het echt scarry en had het zowiezo al een beetje gehad deze dag. Moet echt wennen om weer met iemand samen te reizen en me niet te irriteren aan hem (want ik heb heel snel de neiging om dat te doen en er is genoeg om me aan te irriteren). Maar goed de scarry plek dus. Ik maak me dan gelijk druk over mensen die ’s nachts de auto zien en komen binnenvallen, mij verkrachten en er met al onze spullen vandoor gaan. Enja waarschijnlijk niemand die het ziet, want er is niks te doen hier... Maar gelukkig heb ik het overleefd ;) ! Dit keer wel!
Nu zit ik in een bibliotheek in Geraldton. Van hieruit gaan we weer verder naar het Noorden, maar waarschijnlijk morgen pas!
Jullie zullen van me horen (kan wel wat langer duren)..
Ow en ik heb hier ook geen bereid met mijn telefoon (niet vaak tenminste).
Voor mensen die skype hebben. Dat heb ik ook aangemaakt. Mijn naam: marjolijn.van.lier. Ik geef op mijn site of via de mail persoonlijk aan wanneer ik er ben en zo kan ik miss eens bellen met het thuisfront :D !
See ya!
De volgende dag zijn we naar het strand gegaan met de twee Nederlandse jongens (Johan en Eelco) en Liz en Ravi (uit Engeland). We gingen naar Cottesloe. Daar aangekomen lekker broodje voor lunch gehad en toen aan het winderige strand gaan liggen. Als echte Hollanders gingen wij de wat koude zee in en Liz kwam ook nog gezellig mee. Onze groep werd nog uitgebreid en uiteindelijk werd het een super gezellige boel. ’s Avonds zijn we wat door het centrum gelopen en hebben uiteindelijk voor een verantwoorde maaltijd bij de McDonalds gekozen.
De dagen daarna heb ik met Liz en Ravi rondgehangen. Samen hebben we bijvoorbeeld in 4 uur tijd om de Swan River in Perth gelopen, op het grasveld gelegen en veel tijd op het internet doorgebracht. Online zag ik al snel dat er niet veel kans was op het vinden van een baan. Liz was ook al ijverig op zoek en zij had zich al aangemeld bij een uitzendbureau voor kantoorwerk. Daarnaast ben ik met haar het hele centrum doorgelopen om haar CV’s uit te delen. De meeste winkels namen de CV niet eens aan, omdat ze toch niemand aannamen. Nou ik zag het al, het leek haast onbegonnen werk. Dus besloot ik voor plan B te gaan. De gok te wagen en verder te reizen. Op het notice board in mijn hostel zag ik een oproep van een jongen die de westcoast af wilden reizen in zijn 4wd wagen en zocht daarvoor nog een reismaatje. Daar heb ik op gereageerd en na een ontmoeting besloot ik die zaterdag met hem mee op het pad te gaan. Het plan was de westcoast af te reizen in 5 weken en dan op parkeerplekken enzo te overnachten (slapen achterin de auto :| )! Op dat gedeelte was ik niet heel happig, maarja met de bussen zou het veel duurder worden en bovendien wilde ik eens met een reismaatje samen reizen.
Dus vrijdagavond nog met Liz gaan stappen (Ravi was al weer naar huis) om ons afscheid weg te drinken en de volgende dag werd ik om 9.00 opgehaald bij mijn hostel. In een groene 4wd jeep-achtige auto gingen we eerst even boodschapjes doen. Toen dat eenmaal geregeld was gingen we op pad. We zijn langs de westkust verder omhoog gereden en nog gestopt bij Two Rocks (wat niet echt twee rotsen waren) omdat Michiel dacht dat er een 4wd track was. Helaas konden we deze niet vinden, dus maar weer verder gaan rijden en rond half 5 een slaapplekkie gaan zoeken. Dit was gewoon zo’n rustplek langs de drukke weg, waar wel al een camper stond. Er was een eco toilet (die kun je niet doorspoelen) en wat tafeltjes. Dus daar onze eerste maaltijd samen gekookt en nog wat gepraat met een Duitse man die ons kampeer plekje kwam vergezellen. Rond 9 uur maar in de auto gaan liggen. Achterin dus, met zijn tweeën. Lekker krap en niet echt mega comfortabel, dus niet zo goed geslapen. De volgende ochtend na ons ontbijtje weer verder gereden.
De eerste stop was Guilderton, daar hebben we een kayak gehuurd om twee uur over Moore river te kanoën. Dit was mooi om te zien. We gingen eerst tegen de stroom in en zijn onderweg nog gestopt bij een grote zandduin om daar even pootje te baden. Na een tijdje moesten we weer omkeren om de kano terug te varen. Vervolgens zijn we nog maar even in de zee gaan zwemmen en hebben we stiekem de warm water douche van de camping gebruikt. Gewoon de camping oplopen en doen of we gasten zijn!
Vervolgens verder gereden naar Lancelin waar we dachten een 4wd track te kunnen nemen naar de Pinnacles. Dit zou ons echter 5,5 uur duren en het was inmiddels al half 3, dus geen goed idee. Dus maar via de snelweg (hoera) naar de The Pinnacles gereden. Daar kwamen we tegen zonsondergang aan. Met de auto konden we door Pinnacle desert rijden en nou... ik had me er heel veel van voorgesteld, maar eigenlijk viel het een beetje tegen. Begrijp me niet verkeerd, het was nog steeds indrukwekkend om te zien, maar ik raak niet meer zo snel amazed bij dingen die ik zie. Maar toch flink wat foto’s gemaakt en toen in het donker een slaapplekkie gezocht langs de weg. Gelukkig stonden er ook weer veel andere auto’s en campers, maar geen toilet dit keer. Dus lekker plassen in de bosjes, ook een ervaring natuurlijk.
De volgende dag (maandag) vertrokken we weer rond half 10. Ik was er wel weer om half 8 uit na een niet geweldige nacht slapen, maar het ontbijtje duurt ff en alles in de auto laden. Vooral omdat we teveel spullen hebben, moeten we steeds zoeken waar alles staat. Eenmaal op pad zijn we langs de kust weer verder omhoog gereden in plaats van de highway te kiezen (de highway lijkt overigens niet echt om een highway). We hadden een bord gezien om ergens een grotwandeling te kunnen maken. Na even zoeken kwamen we daar eindelijk aan. We moesten via een zandweggetje daar naar toe en zo kon Michiel mooi even zijn auto uitproberen. Nouja ik vond het nog een beetje scarry, omdat ie soms extra gas gaf om door het zachte zand heen te komen en een keer slipte we echt bijna weg, toen ie op het laatste moment nog van richting wilde veranderen, om een steentje te vermijden. Maar goed na een tijdje rijden kwamen we eindelijk bij de cave. Dit was ook niet zo bijzonder. De grot was hoog en breed en niet lang. We hadden wel zaklamp nodig, maar we waren er zo weer uit. In een andere grot lagen heel veel stenen, die naar beneden gestort waren, waardoor we dus echt moesten klimmen. Daar leek maar geen einde aan te komen en toen we ook nog eens vleermuizen hoorden, draaiden we maar om. Weer een uurtje over het hobbelweggetje rijden toen we opeens een super lange wilde kangoeroe (wel twee meter) voor ons voorbij zagen springen. Dat was wel mega gaaf. Ik had al meerdere kangoeroe’s in het donker bij de pinnacles gezien en een hoop dode langs de weg, maar deze was wel heel bijzonder.
Uiteindelijk kwamen we weer op de weg en reden we weer een stukkie om ergens in de zee te zwemmen en een koude douche te nemen. Het zou alweer donker worden dus moesten we weer een plek zoeken om te overnachten. Er was maar één rustplek in de buurt. Een baai langs de weg, waar verder niemand anders stond en geen straat verlichting was (is hier nergens) en bijna geen verkeer overrijd behalve, grote vrachtwagen. Ik vond het echt scarry en had het zowiezo al een beetje gehad deze dag. Moet echt wennen om weer met iemand samen te reizen en me niet te irriteren aan hem (want ik heb heel snel de neiging om dat te doen en er is genoeg om me aan te irriteren). Maar goed de scarry plek dus. Ik maak me dan gelijk druk over mensen die ’s nachts de auto zien en komen binnenvallen, mij verkrachten en er met al onze spullen vandoor gaan. Enja waarschijnlijk niemand die het ziet, want er is niks te doen hier... Maar gelukkig heb ik het overleefd ;) ! Dit keer wel!
Nu zit ik in een bibliotheek in Geraldton. Van hieruit gaan we weer verder naar het Noorden, maar waarschijnlijk morgen pas!
Jullie zullen van me horen (kan wel wat langer duren)..
Ow en ik heb hier ook geen bereid met mijn telefoon (niet vaak tenminste).
Voor mensen die skype hebben. Dat heb ik ook aangemaakt. Mijn naam: marjolijn.van.lier. Ik geef op mijn site of via de mail persoonlijk aan wanneer ik er ben en zo kan ik miss eens bellen met het thuisfront :D !
See ya!
-
07 April 2009 - 07:48
Mieke:
Super foto's meis! En helemaal die foto van de rivier die tot aan de zee loopt, wow! Ben blij weer iets van je te horen. Wel heeel spannend wat je nu doet inderdaad! Je legt in ieder geval veel kilometers af. Pas je goed op jezelf... en denk goed na. Maar vooral: geniet van je reis! Want dit is weer iets nieuws, dapper van je! xxxxx -
07 April 2009 - 08:15
Denise:
Zo dat is heel wat zo een echt reismaatje;) Kan best begrijpen, die irritaties haha! Ik ken het! Wel een hele belevenis om 5 weken met dezelfde persoon op te trekken maar je ziet wel heel wat in die 5weken, dus dat is wel weer fijn. Veel plezier de komende weken nog met je reisgenoot;)
xx -
07 April 2009 - 09:10
Suzanne:
spannend om op pad te gaan met een vreemde, maar wel gaaf dat je het durft!! en die irritaties, tjah
Geniet van deze nieuwe ervaring
Kuss suus -
10 April 2009 - 13:29
Thijs:
Dat is ook een nieuw avontuur met de 4x4 op pad en langs de weg slapen!! Ik hoop dat je niet al te veel irritaties krijgt :P en een super tijd tegemoet gaat!!
-
20 April 2009 - 07:48
Mieke:
Meissieeeeeee gaat alles goed met je?? xx -
22 April 2009 - 08:54
Gerry (moeder):
Hallo Mieke (en andere belangstellenden) Ook wij horen helaas niet zoveel van Marjolijn. Het gebied waar ze momenteel doorheen reist biedt niet veel bereik, telefonisch noch per internet of Skype. Hieronder een gedeelte uit de mail van 17 april jl.
Verder gaat alles hier prima met me. Nog steeds aan het reizen met Michiel. Het gaat alweer beter, maar het is nog steeds lastig slapen in zo'n auto. Ik word hier inmiddels ook helemaal lek geprikt aangezien het stikt van de beesten. Vandaag ben ik lekker gaan snorkelen. Camera met ducktape afgeplakt en een paar mooie foto's kunnen maken tot ie weer aangaf dat kaartdeksel open was. Weer in de zon gelegd en alles laten drogen en even later deed ie het weer alleen hadden alle knopjes opeens een andere of geen functie :S ! Dus maar nog wat meer laten drogen en inmiddels doen bijna alle knopjes weer wat ze horen te doen. Op dit moment zitten we op een echte camping, waar we gratis gebruik van internet kunnen maken (moeten wel elke minuut ofzo opnieuw inloggen met een nieuw account). Zit nu trouwens in Exmouth (kun je even opzoeken op de kaart ;) ) ! We hebben de laatste twee weken heel veel mooie dingen gezien, waaronder Kalbarri national Park, Ningaloo reef, een aantal blowholes en nog veel meer. Op eerste paasdaag hebben we geslapen bij the Rock Pool. Een stuk van een brede rivier, waar we lekker konden zwemmen tussen de rotsen. Prachtig! Alleen helaas geen paaseitjes ;) ! Qua warmte is het af en toe nog wel afzien en het is echt een mega vliegenbende hier, pffff! Ook al veel wilde kangoeroe's gezien en langs de weg liggen echt heel veel dode kangoeroe's :( ! Er worden hier echt heel veel aangereden 's nachts. Soms zitten er kraaien bij die de kangoeroe lekker aan het oppeuzelen zijn. Achja de een zijn dood de ander zijn brood. We zagen ook een keer een hele grote roofvogel bij een dode kangoeroe langs de weg zitten. Die bleef gewoon zitten en ons aankijken, alsof hij de baas is. Ik weet niet wat voor vogel het was, maar hij was zwart en zeker 70cm lang van kop tot staart (zittend). Misschien een adelaar ofzo! Nouja het was echt mooi om te zien. Vanuit Exmouth gaan we naar Karajinni National Park. Dat moet ook heel mooi zijn. Ben wel benieuwd!
Hopelijk tot mails!
Kusjes Marjolijn -
22 April 2009 - 14:55
Leonie:
Hoi Gerry,
Super dat je een stukje mail hebt geplaatst van Marjolijn. Fijn om te weten dat het reizen met Michiel nog steeds goed verloopt!
Als je haar hoort, geef haar dan maar heel veel groetjes en liefs van mij door!
Groetjes, ook aan de rest van de familie,
Leonie -
22 April 2009 - 16:32
Mieke:
Dankjewel Gerry voor het delen van de mail! Erg lief. Fijn te lezen dat het goed gaat met Marjolijn. Ik ben ook blij te weten dat het reizen met Michiel haar nog steeds goed afgaat. Hopelijk kan ons gauw weer een update geven. Groetjes, Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
