"The tallest girl of Bandung"

Dag allen,

Inmiddels ben ik alweer zo'n anderhalve week in Bandung, dus tijd voor een nieuw verslag. Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de reacties op mijn eerste blog. Altijd leuk om te lezen en goed om te zien dat ook oude bekende mijn site weer hebben weten te vinden.

Mijn laatste (en tevens eerste) update was alweer op mijn eerste avond. Sindsdien is er een hoop gebeurd. Een boel waarmee ik jullie niet wil vervelen, maar ook een hoop toffe dingen die ik wel graag wil delen. Ik heb geen idee waar ik moet beginnen dus ik ga maar in chronologische volgorde. Startend op vrijdag. Ik werd die ochtend opgehaald door Ade en Lufiandi van de universiteit. Zij zijn eerst met mij naar de International Relation Office gereden voor inschrijving en mogelijke accommodaties. Vervolgens hebben we zeker zes kamers bekeken die dag. Er zat van alles. Groot, klein, vies, schoon, wel of geen was, wel of geen kakkerlakken, wel of geen bureau, wel of geen lakens, wel of geen curfew, wel of geen vrienden (lees: mannen) meenemen, enz. Eén kamer sprong er echt uit. Qua prijs, maar ook qua comfort. Groot bed, grote kamer, airco, douche apart van toilet, wasbak en spiegel (beide in geen van de andere huizen gezien) en tv. Deze kamer overwoog ik wel serieus, maar ik twijfelde ook heel erg of het niet afdeed aan een echte Indonesische ervaring. Maar wat is dat eigenlijk een Indonesische ervaring...
Tussendoor nog op de universiteit geweest en daar wat masterstudenten ontmoet ook. Hele leuke meiden die me al een hoop tips gaven van wat ik hier kon zien. Vervolgens lunch in één van de kantines. Ade stelde een niet te pittig gerecht voor me samen. Uiteraard wel met rijst, maar kreeg het warm eten nog niet zo goed naar binnen toen. Dus toen ik rond drie uur thuis kwam wat boterhammen en cornflakes gegeten. Daarna douchen (2x per dag is toch wel nodig om niet constant te stinken). 's Avonds heb ik zelf spaghetti gekookt. Niet echt geweldig, maar fijn om even wat te eten en weer aan te sterken. Merkte dat die eerste dagen te weinig eten toch wel flink het energieniveau verminderen. In de avond heb ik gedaan wat ik de eerste avonden gedaan heb. Muziek geluisterd, serie/film gekeken en veel rusten.

Zaterdag ging ik zelf maar eens op pad want de Indonesiërs hadden allemaal plannen in het weekend. Dus mij was uitgelegd hoe ik met twee Angkots (publieke transport busjes) naar Bandung Indal Plaza kon (shopping center). Eerst een blauwe angkot naar Dago street. Even in het busje afluisteren wat de andere roepen als ze eruit willen. Dus op Dago street kon ik vol overtuiging "Kiri" roepen en dan gaat het busje naar de kant om te stoppen (of als het niet uit komt stopt hij midden op de weg, of midden op een kruispunt, kan allemaal). Uitstappen en dan 2.000 roepiah aan chauffeur afgeven. Vervolgens groen busje. Deze ging alleen niet volgens plan. Ging links terwijl ik op dezelfde weg moest blijven. Dus ik vragen aan de chauffeur en hij zei dat het goed kwam. Dus even later weer op Dago street zegt ie dat daar ergens plaza was. Ik uit busje, kom ik alleen bij een vier verdiepingen tellend elektronica shop. Op zich had ik wel een nieuwe muis nodig want de mijne was gaan lekken in het vliegtuig. Daarna naar beetje in de buurt daarvan rondgelopen en toen besloten gewoon over Dago street rustig terug te lopen. Op Dago street zijn heel veel shopping outlet centers te vinden, dus bij twee ben ik er binnen geweest, maar toen had ik daar ook eigenlijk al geen puf meer voor. Want het was heet die dag. Na heel lang lopen kwam ik bij het kruispunt dat ik herkende en vanwaar ik een blauwe angkot naar huis kon nemen. Op dat kruispunt zit een McD (MacDonalds dus). Daar maar even ijsje gegeten en wat gezeten. Toen terug naar huis.

Zondagochtend ben ik naar de Internationale kerk geweest. Was tip van een NL student die hier vorig jaar zat. Hele aardige mensen bij de kerk en had al via mail contact gehad met Terry, de pastoor. Toen ik daar aankwam gelijk met hem gesproken en zijn vrouw en nog wat andere mensen ontmoet aan wie ze me voorstelden. Na de mis deed Terry nog een oproep voor me dat ik nog accommodatie tips kon gebruiken. Dus twee mensen kwamen op me af. Even nummers uitgewisseld. Vervolgens kwam een Amerikaans meisje even hoi zeggen en ze vroeg eigenlijk gelijk of ik zin had met haar en haar collega's verderop te lunchen. Dus ik besloot mee te gaan. Restaurant verderop was super sjeik voor Indonesisch standaarden. Hele aardige mensen. Zat met 10 Amerikanen aan tafel en ze waren allemaal erg geïnteresseerd. Heerlijke lunch gehad en door iemand werd er gelijk voor iedereen afgerekend. Hoefde niks bij te dragen. 's Avonds mocht ik weer lekker uit eten en dit keer met Dwina. Dat was ook erg gezellig. We hebben eigenlijk heel goed kunnen praten. Over mijn onderzoek, maar ook over ITB (de universiteit), haar familie en thuis, mijn familie en thuis, reizen (ze heeft een jaar in Australië gewoond), en veel meer. Restaurant was erg mooi ook en echt lekker gegeten. Ook nu werd er weer voor me afgerekend voor me en ze legde uit dat het normaal is dat als iemand je mee vraagt om te eten diegene dan ook betaald. Terug naar de auto weer door de regen. Toen moest ik maar de paraplu voor ons vasthouden omdat ze zelf anders haar arm zo ver moest uitstrekken. Mensen hier zijn echt behoorlijk klein. Rond de 1.50 ofzo. Dus ik ben al een keer de "Tallest girl of Bandung" genoemd en iedereen vraagt steeds hoe lang ik wel niet ben.. Ook ben ik donderdag even met Ade van de universiteit naar de echte Bandung Indal Plaza geweest (waar ik dus zaterdag al heen probeerde te gaan). Toen hebben we samen gezocht naar een lange broek voor me, maar die hebben we niet kunnen vinden. Ook vandaag nog gezocht in outlet centra omdat ze daar ook grotere maten hebben. Wel grote broeken gevonden (één gepast, maar daar paste mijn taille twee keer in), maar allemaal te kort.. En trouwens over de regen. Het regent hier tot nu toe eigenlijk elke dag wel vanaf een uur of 4pm. Vaak ook behoorlijk hard. Dus ik draag altijd een paraplu bij me.

Na het weekend heb ik maandag tot en met donderdag vooral op de universiteit doorgebracht. Ik heb een kamertje aangewezen gekregen waar ik rustig kan studeren. Ook andere studenten studeren daar. Als zij er zijn wordt er soms wel eens meer gekletst dan gestudeerd. Wel gezellig, maar het onderzoek is de eerste week nog niet zo veel opgeschoten. Ook omdat het internet niet zo goed werkt en ik nog even bericht van mijn begeleider uit Nederland afwachtte (heb ik vrijdagavond gehad) en het gesprek dat we donderdag zouden hebben. Tussendoor heb ik wel wat gelezen en ook bezig geweest met Indonesisch leren. Woensdag had ik Indonesische les op de IRO (International Relation Office). Ze zijn al bij unit 7, dus ik heb een behoorlijke achterstand, maar doe hard mijn best. Tot nu toe kan ik mensen groeten, bedanken, vragen hoeveel iets kost en kan ik tot een miljoen en verder tellen als ik wil. Getallen verstaan is echter van andere orde want ze spreken hier super snel.

Dinsdag ben ik mijn nieuw huis ingegaan. Had daar maandag over besloten. Toch naar het wat duurdere huis, maar ik denk nu wel goede keuze. Ik heb er namelijk al wat internationale studenten ook ontmoet en een fijne badkamer die kakkerlakken vrij is vind ik toch wel erg prettig. Heel fijn is dat ook mijn was wordt gedaan. Donderdag had ik daar even voor gebeld en toen hebben ze het opgehaald en daarna een wasmand geplaatst. Ik mag twee stukken per dag inleveren (broek en shirt bijvoorbeeld), maar geen ondergoed. Het kan soms wel lang duren voor het terugkomt volgens Bernd (straks meer over hem). Soms wel een paar weken, maar gelukkig had ik vanochtend een stapeltje was. Ze komen ook je kamer schoonmaken als je een kaartje aan je deur hangt. Dit had ik zaterdag gedaan, omdat ze dan ook het dekbed kwamen afhalen. Ik moest namelijk zelf nieuwe regelen. Toen ik terug kwam was de kamer mooi schoon en hadden ze zelfs een mooi puntje in mijn toiletpapier gevouwen (ja, die heb ik stiekem toch gekocht. Er is een houder daarvoor in de badkamer, dus in dit huis normaal).

Woensdagavond ben ik gaan uiteten met een Duits meisje en een Koreaanse jongen vlak bij mijn huis. Die jongen woont namelijk aan de overkant (en dat meisje in mijn huis) en bij hem gingen we eten. Heerlijk eten en heel gezellige avond gehad. Hij vertelde dat hij naar Paris van Java wilde gaan, dus ik vroeg gewoon of ik mee mocht. Die avond hebben we ook even praktische zaken kunnen bespreken want zij waren eigenlijk de eerste internationale mensen waar ik even rustig meer kon praten. Dus toen ook dingen zoals whatsapp overgezet (had wel al Indo simkaart, maar whatsapp nog met NL nummer). Mocht je me nu dus willen appen, dan eerst even via een ander medium berichten. Dan geef ik je mijn nieuw nummer.

Snel door naar het weekend. Die was namelijk echt heel tof. Vrijdag was iedereen vrij vanwege goede vrijdag (morgen zijn we niet vrij, geen tweede paasdag). Toen werd ik opgehaald door een Indonesisch meisje die ik in kerk had ontmoet zondag. Samen eerst geluncht. Tijdens het lunchen veel gesproken over verschil tussen Indonesië en Nederland. Toen vroeg ze spontaan of ik zin had die avond met haar naar een bruiloft van vrienden van haar te gaan. Dat zag ik natuurlijk wel zitten. Na het eten zijn we even gaan shoppen. Eerst een tas gekocht, omdat je toch niet met een backpack op een bruiloft aan kunt komen zetten. Daarna dekbed voor mijn bed gehaald op de traditionele markt. Dit zijn allemaal hele kleine winkeltjes in een gebouw van vier verdiepingen hoog. Een waar doolhof, maar gelukkig had ik dus een gids bij me. Ze zij wel dat ik mijn rugzak echt op mijn buik moest dragen. Dus dat is tot nu toe de enige keer geweest dat ik dat gedaan heb. Op de markt even snel dekbed gehaald en ik heb een batik stofje gekocht. Vervolgens weer terug. 's Avonds dus naar de bruiloft. Dit was in een enorme binnenplaats ergens. Er waren wel tenten opgezet want het regende weer hard die dag. Eerst in de rij om het bruidspaar te feliciteren. Ze hadden geen idee wie ik was natuurlijk, maar waren heel aardig. Even op de foto en vervolgens door om te eten (heel veel eten) en naar huis. Serieus dat was de hele bruiloft. Ik was echt verbaasd. Maar goed wel heerlijk gegeten en water gedronken (ander drinken is er niet). Er was een live band ook trouwens en me verder verbaasd over mensen die overal verspreid op de grond hun bordje leegeten.

Na de bruiloft was ik nog op tijd terug om mee uit te gaan met een Nederlandse jongen die ik die ochtend in de keuken van ons huis had ontmoet: Bernd. We namen samen een taxi naar een club ergens in de bergen aan de westkant van Bandung. Daar zouden zijn vrienden ook zijn, maar die waren er nog niet. Dus zelf daar samen gezeten. Mijn eerste Bintang biertje gedronken (hij ging aan de sap) en daarna maar gaan dansen met zijn twee. Er stonden nog wat meer mensen te dansen en die staan dan echt op een rij voor de DJ alsof ze bij een concert zijn. Heel raar. Vervolgens kwamen er nog twee Nederlanders en een Frans meisje. Eén van die Nederlanders had ik woensdag al ontmoet. Zij hebben nu het idee dat we de enige vier Nederlandse studenten zijn in Bandung, want die Jan woont hier al 15 maanden en heeft tot dusver nu alleen ons als lang blijvers ontmoet. Dat dansen is echt super warm, dus na een tijdje even buiten gezeten met alleen Bernd weer. Super vette view over Bandung van terras. Rond half twee vonden we het wel mooi (meeste clubs sluiten hier middernacht, maar deze dus niet) en toen gevraagd of een taxi geregeld kon worden. Die mensen zouden bellen als de taxi er was. Wij wachten en wachten, maar taxi kwam maar niet. Toen op de parkeerplaats staan wachten en een auto aangehouden met mensen die net weggingen. Gevraagd of ze richting Dago gingen en dat gingen ze. En toen dus zo brutaal geweest of we mee mochten. Dat kon gelijk. Er werd ruimte voor ons gemaakt. Twee gitaren werden in de mini achterbak gepropt zodat wij op de achterbank er nog bij paste. Zaten we met twee mannen en een dame in de auto. Die waren echt super gek. Vet coole gasten. Die mannen speelden in een band (The Northern railways) en die vrouw was hun manager zeiden ze. Ze begonnen ook allemaal over Marijuana toen ze hoorde dat we uit Nederland kwamen en konden ons wel vertellen waar de beste werden verkocht. Ze zette ons helemaal af bij ons huis, dus super chille ride van ze gehad voor nop. Echt die Indonesische (de meeste dan) zijn super aardig.

Zaterdag (gisteren) ben ik met die Koreaanse jongen (Jin) naar Paris van Java geweest. Na een tijd kwam Fatmata (USA) er ook. Samen beetje rondgelopen. Voor lunch ergens gezeten. Toen besloten we naar de film te gaan (zat bioscoop in mall). We hebben Captain America gezien. Die was rond half zeven al afgelopen (het is hier zes uur al donker trouwens). Toen gingen we op zoek naar een vegetarisch restaurant. Dit was nog best lastig want we kwamen geen angkots tegen die daar heen zouden gaan. Op een gegeven moment kwam een grote oude bus voorbij, dus Fatmata ging de buschauffeur spontaan vragen. Die kwamen er langs dus wij snel in die bus erbij gesprongen. Het eten in het restaurant was echt heerlijk en goedkoop (1 euro betaald). Daarna met taxi terug en rond half 10 weer thuis.

Vandaag ben ik weer naar de Internationale kerk geweest. May (dat Indonesisch meisje) kwam me ophalen en Bernd ging ook mee. Was weer een fijne Happyclappy (zoals Bernd het verwoorde) mis. Daarna hebben we er eieren gezocht, gegeten (heel veel mensen hadden eten meegenomen met als ingrediënt ei) en toen hebben Bernd en ik nog mee gedaan aan het "Egg toss" game. Dan ga je overgooien met een rauw ei. We begonnen dichtbij, maar je gaat elke keer stap achteruit. Laatste die overblijft wint. Wij gingen heel goed, maar onze buren ook. We stonden al super ver uit elkaar. En dat ei van ons was onbreekbaar leek wel (of wij gooiden en vingen gewoon heel goed). Helaas dat ik op een gegeven moment het ei te hoog opgooide waardoor hij tegen een tak van een boom kwam en er een soort ei douche bijna op het publiek terecht kwam. Gelukkig bijna dus. Tussendoor nog met een hoop mensen gesproken. Heel veel aardige mensen in die community dus heel fijn daar eigenlijk.

Goed, ik kan eigenlijk nog wel duizend dingen meer vertellen (zoals het kakkerlakken avontuur en het scooterdilemma) maar dat doe ik niet want dit verhaal is al veel te lang. Even vooruit blikken: Ik wil wat meer gaan sporten (tot nu toe 1x hardgelopen, wat na 3km al te veel was door de hitte terwijl ik in NL tegen de 10km loop), ik ga heel hard aan de studie en wellicht ga ik op een duiktrip naar Bali ergens in mei.

Foto's zijn te vinden op picasa. Kijk vooral even naar de berenfoto. Ik dacht dat er geen werknemer in de shop was, maar wie goed naar de foto kijkt kan haar vinden :)
Link:
https://picasaweb.google.com/101475756207088597151/BandungFirstDays?authuser=0&authkey=Gv1sRgCIiD1fyXqOCGhQE&feat=directlink