Marjolijn werkt op n parelboerderij, Hiya Hiya Hoo

En op die boerderij waren heel veel parels, Hiya Hiya Hoo
En een parel hier, en een parel daar
Hier een parel, daar een parel
Overal Parels
Marjolijn werkt op een parelboerderij, Hiya Hiya Hoo
En op die boerderij waren heel veel schelpen, Hiya Hiya Hoo
En een schelp hier, en een schelp daar
Hier een schelp, daar een schelp
Overal schelpen
Marjolijn werkt op een parelboerderij, Hiya Hiya Hoooooooooo

Jaja, parels en schelpen waren overal. Hoewel vooral de schelpen niet erg prettig waren, was het toch een topervaring. Hier dan eindelijk mijn verslag:

In totaal dus zo'n 9 weken voor Paspaley gewerkt. Het is echt een super toffe ervaring geweest. De tijd is werkelijk voorbij gevlogen. Ik heb echt het idee dat ik heel veel geluk heb gehad deze baan te gekregen te hebben. Het is zeker een super ervaring die ik voor de rest van mijn leven bij me zal dragen.

Ik begin met wat algemeens. We zaten dus op een boot. Werken, eten, slapen, alles op de boot. De naam: Clare II. Op deze boot waren we met 29 mensen. De kapitein, een engineer, een kok en een keukenhulp en dan vijftien deckhands, waaronder ik. Ook waren er tien technichans. Japanners die gespecialiseerd waren in de schelpen. De boot had drie verdiepingen binnen. Beneden waren zes slaapkamers voor ons. Het midden was op decklevel. Binnen was daar de keuken, de mess (eethoek) nog een slaapkamer en een badkamertje met twee toiletten en twee douches. Voorin boven was de wheelhouse, waar de schipper slaapt en de boot bestuurt. Achterin boven was de technichans afdeling. Zij sliepen, aten en baden boven. Wij zagen ze alleen tijdens werk. Buiten hadden we een bovendek (The Flybridge) waar we na werk heerlijk konden relaxen. Op decklevel was de oppsroom. De kamer waar de technichans opereerden en waar de tanks met schelpen waren. Achter op het dek waren nog twee tanks waar de schelpen ingingen na de operatie en voor dat ze terug het water in gingen. Nadat we waren aangekomen op bestemming kregen we het killraft naast de boot. Daar werkten de crewmembers van Paspaley II op. Zij killen de shells die niet meer gebruikt worden voor pearling. Meer over dat later.

De schelpen: De schelpen zijn grote, vervelende, scherpe, vieze, glibberige dingen. We hebben 1R's, 2R's en 3R's. Wij werkten vooral met 1R's binnen en soms 2R's. 2R's gingen voornamelijk naar het killraft waar ze ook alle 3R's killen. De nummer voor de R staat voor de aantal keren dat een schelp gebruikt is. Een 1R is dus pas 1 keer gebruikt om een parel in te laten groeien. Elke schelp krijgt een zaadje, waarna ze voor twee jaar terug in de zee worden gehangen. 1R's zijn dus 2 jaar terug voor het eerst de zee in gegaan met een zaad en zijn over 2 jaar 2R's. Nouja klinkt lekker ingewikkeld allemaal! Per dag opereren we binnen op ongeveer 6600 schelpen en buiten killen ze nog eens 1200 schelpen extra. Heel wat schelpen dus. Moet je je eens voorstellen hoeveel parels we zien. Bakken vol met knikkers. De parels hadden voornamelijk een witte kleur, maar ik heb ook gouden parels en zilveren parels gezien.

De schelpen die niet meer worden gebruikt gaan dus naar de killraft. Daar worden ze eerst open gebroken, dan worden de kanten eraf geslagen, zodat ze minder ruimte in nemen. Vervolgens worden ze geschrobt en dan verdwijnen ze in een ton om afgevoerd te worden. Die schelpen worden weer verkocht voor andere doeleinden. Het schelpdiertje dat bij het open breken eruit wordt gehaald gaat naar de gutstable. Daar wordt het vlees van de guts gescheiden. De guts gaan in een grote gehaktmolen en als ze daar uitkomen controleren wij of dat er nog parels uit zijn gekomen. Het vlees wordt verpakt en ingevroren. Dit wordt voor zo'n 120dollar per kilo verkocht om te eten. Wij hebben ook een aantal keer parelvlees te eten gekregen. Nou voor zoveel geld stelt het niet veel voor hoor ;) !

De tijd dat wij er werkten was harvestseason. Dan worden dus de parels uit de schelpen gehaald en nieuwe zaden er terug in gestopt. Daarna is er alleen werk voor de chippers. Zij maken de schelpen schoon. Elke schelp wordt zo'n 1 keer in de twee weken schoongemaakt. In de wetseason gebeurt het vaker want dan groeit alles twee keer zo hard. Vooral fireweed is niet gezellig op schelpen :S ! In maart begint het duikseizoen dan worden nieuwe schelpen opgedoken door de duikers en in juni is het weer harvestseason.

Collega's: Op de boot waren we dus met zo'n 15 mensen als dekhand. Dit waren 6 meisjes en 9 jongens. Van alle deckhands waren er 3 buitenlanders, waaronder Brenda en ik en Dan uit Engeland. De rest is allemaal Australisch. We zijn dus gelukkig dat wij als backpackers zijn aangenomen want wij zijn niet echt populair omdat we niet voor meerdere jaren blijven. Sommigen waren al voor hun 4de jaar of meer op de boot. In het begin had ik nog niet veel met de mensen maar met veel is het contact steeds beter geworden op de boot. Het is niet zo dat ik vrienden voor het leven heb gemaakt (hoewel het tussen Brenda en mij heel goed zit), maar ik heb zeker een gezellige tijd gehad en ik zal de jongens en meisjes missen. Op de Paspaley II (de boot die met ons mee vaarde en de schelpen killen) waren ook een aantal backpackers waarmee ik behoorlijk goed contact heb.

De eerste 6,5 week zijn we in Vansittart Bay geweest. Dit is in de Kimberleys. Hier moesten we ruim 30 uur voor varen. Tijdens het varen bouwden we vast alle dingen binnen op, dus gewoon werken. De tweede trip gingen we naar Cobourg Peninsula, wat ten oosten van Darwin is en daar moesten we zo’n 15 uur voor varen.

Elke dag moesten we om vijf uur opstaan, waarna we tijd hadden even snel wat toast te eten, tandjes te poetsen en dan naar buiten. Eerst hielpen we op de killraft. Voornamelijk schelpen schrobben en iets voor zes gingen we naar binnen voor het opereren van de schelpen. In twee van de vier tanks werken zes mannen (elke tank drie). Zij starten om vijf uur om de schelpen te open en stoppen er dan een wedge in zodat de schelp open blijft. Ongeveer 27 schelpen gaan in een tray en er worden twee trays op de tafel naast de technichens geplaatst. Daar pakken zij dan een schelp uit, stoppen het in een standaard en halen er de parel uit. Nadat de parel eruit is en de schelp goedgekeurd is stoppen ze er een ronde, witte bal (zaad) in, waar een nieuwe parel omheen zal groeien. Deze schelp zetten ze dan in een tray aan hun tafel en die schelp pakken wij met onze plastic handschoentjes op en stoppen die in een panel. In elke panel gaan zes schelpen en elk vakje maken we dicht met een cable tyre. De technichens kunnen soms behoorlijk snel gaan en dan stapelen de schelpen zich hoog op. Per 5 technichans werken twee of drie meisjes. Als de schelp niet goed is, zetten ze hem in een andere tray en dan brengen wij die naar een bak waarin ze naar buiten gaan om gekillt te worden. Soms hebben we een keshi schelp. Dat is een schelp waarvan de parel niet rond is. Deze gaan in een speciale panel. Dit is dus eigenlijk wat we de hele morgen doen. Het is niet zwaar maar wel heel druk. Met de volle panels moeten we naar voren lopen om die in een kastje te hangen en dan hangen we weer een nieuwe op en hangen er de nummer van de technichan aan. Drie jongens werken ook in de opps room. Een van hen zet nieuwe trays vol met schelpen bij de technichans neer en pakt ze van de tanks. Een van hen pakt de panels die wij maken, turft de technichan nummer af en stopt ze in de tank op het achterdek en de ander maakt de trays en wedges schoon. “WEDGES PLEASE”.

Om kwart over 8 hebben we een half uur pauze, smoko. Lekkere fruitsalade met yoghurt, toast, bacon, eieren, croissants, muffins, het kan niet gek genoeg. Daarna weer aan de bak met ons haarnetje en handschoentjes. In de opps mogen we geen dikke handschoenen dragen en daardoor zitten mijn handen onder de krassen van de schelpen. De schelpen zijn soms heel slipperig en zwaar waardoor je hard moet knijpen met je hand. Dit veroorzaakte heel wat spierpijn en nachten waarin ik wakker werd en mijn hand niet meer kon bewegen. Leuk :S !

Vaak eindigden de technichans tussen half 12 en 12 uur. Dan moesten wij alles wassen, nieuwe panels binnendragen (doen we drie keer in de ochtend, want er is ook nog een pauze voor de japanners tussen smoko en het einde). Als binnen alles klaar is gaan we op de killraft helpen met de guts of schoonmaken. Om half 1 hebben we lunch. Meat Pie’s, risotto, kip, salade’s, enz, enz. Na een uur lunch gaan we weer aan het werk. Vaak ging ik op pick-up. Dan gaan we op een AB-Boot met twee mensen van onze boot en twee mensen van de Roslynne. De AB-boten behoorden tot de Roslynne. De Roslynne is de moederschip welke het hele jaar in de baai blijft om schelpen schoon te maken of ons te helpen met pick-up, panels schoonmaken en de panels terug in het water te hangen. Erg gezellige mensen op de Rossie :D ! Minder leuk was het werk. We moesten of de schelpen uit de panels halen, wat echt een heel gedoe kon zijn. De schelpen willen er niet makkelijk uit en de panels zijn hartstikke vies. Als je pech hebt zit er ook nog eens een flinke struik fireweed aan. Dat jeukt ontzettend bij lichte aanraking en brand gigantisch als je zoals ik in een heel bosje stapt. Vooral tijdens de laatste trip was het verschrikkelijk. Altijd crocs met sokken aan, zodat mijn voeten niet teveel jeuken. De panel zetten we aan de zijkant van de boot neer en al gauw wordt dat een hele stapel. Een boot komt de panels dan ophalen. De ander stopt de schelpen in een wire-ie (zo zeggen ze het, maar niemand weet hoe je het schrijft, vanaf nu schrijf ik gewoon wire). Er gaan tien schelpen in een wire en deze moeten recht op staan en met de bolle kant allemaal dezelfde kant op. Een volle wire zetten dan op de grond en dan pakken we een nieuwe en beginnen weer opnieuw. De andere twee halen de panels uit het water en ontknopen dan het touw. Vaak hadden we muziek wat het wel leuk maakten, maar het duurde wel lang. Tussendoor kwam de Knocker (kleine boot) of the White Star II (iets grotere, maar nog steeds kleine boot) de volle wires ophalen en weer nieuwe brengen. Regelmatig zaten we met een kort en dan sta je met een berg schelpen, HOERA!

Als ik niet op pickup ging, bleef ik op de boot en was het wachten op de Knocker of de White star om schelpen te brengen. Deze gaan via een lopende band door een portier in de boot en daar worden ze over een tafel geschoven en via een glijbaan gaan ze de tanks in. Daar worden ze opgevangen door twee jongens en opgestapeld. Als de tanks vol zijn lopen ze vol met zout water. Naast de schelpen voor de tanks kwam er ook een boot met de 3R’s. Deze brachten gewoon de panels en dat betekent de Circle of Death. Ieder pakt een panel loopt om de mat heen terwijl je de panel uitschud en dan weer terug en een nieuwe panel ontvangen. Dit leidde tot behoorlijk wat krassen op de benen. Er is nooit een circle of death geweest zonder dat er iemand bloedde. Ik deed liever de AB-boats zodat ik de circle of death kon missen :D !

Eenmaal iedereen terug schrobben we de opps room, wassen de handschoenen en de glijbanen en schuiftafels. Deze gaan op het bovendek. Dan hosen we alles schoon. Soms hebben we een washdown en dan wassen we dus de hele boot. Alle decks schrobben en poetsen. Dolle pret :D ! Soms hadden we aan het einde als de laatsten nog staan te hosen een watergevecht. Krijg je zo’n zoutwaterstraal over je heen. Yammie!

Aan het begin eindigden we vaak pas om 6 uur, maar toen we zelf ook op pick-up gingen eindigden we rond 4 uur, half 5. Om 6 uur hebben we dinner. We moeten dan altijd wachten tot de technichans hebben gegeten (ja en het bedden worden opgemaakt en hun afwas wordt gedaan) en dan kunnen wij. Het eten is echt super goed, twee soorten vlees, veel groente en salade’s, rijst en aardappeltjes of iets anders. Het is altijd heel gevarieerd en super goed. Iedereen is flink aangekomen tijdens het werk. Vandaar dat we na het werk geregeld naar de flybridge gingen om daar het springtouw te gebruiken of maar wat oefeningen te doen op de mat. Dat hadden we echt wel nodig.

Een keer in de zoveel dagen (ongeveer 8-10) hadden we ’s middags geen pickup en dan de volgende ochtend dus ook geen operatie. Dan waren we na washdown en extra dingen die we moesten schrobben lekker vroeg klaar. Die middagen werden vaak dingen georganiseerd. Zo ben ik een aantal keer gaan vissen met de white star. Van iemand kon ik dan een handlijn lenen. De eerste keer dat ik iets ving was het een kleine rifhaai. Ikke “Help, a shark!! Shayne get it of for me please”. Dus Shayne die haai van mijn haak halen. Maar na twee keer greep ik gewoon de haai zelf vast om hem van de haak te halen. Ik sneed ook mijn eigen aas. Twee keer heb ik een hamerhaai gevangen, daar had ik wel wat hulp bij nodig, want die was echt mega sterk. Ik had ook een keer iets heel groots aan mijn lijn, maar die beet mijn hele haak en gewicht af. Een andere keer had ik dan eindelijk een vis gevangen: Catfish. Nou daar heb je dus schijnbaar niks aan dus die werd gewoon weer terug de zee ingegooid. Oftewel geen vis gevangen door mij. Gelukkig hadden andere wel geluk en aten we geregeld vis op de boot.

Een aantal keer zijn we ook naar het strand gegaan. Een keer hadden we een cricket wedstrijd met de Clare II en de Paspaley II tegen de Roslynne, gevolgd door een barbecue. Dit was dolle pret. Helaas hadden we op een run na verloren. Ik had de eerste dag mijn voet open gehaald aan de onderkant wat echt een bloedbad was en er verband omheen moest, dus moest ik op mijn tenen rennen, haha! De dag voor ik mijn voet had opengehaald had ik mijn hele rug opengehaald (alweer 7 weken terug en je ziet het nog steeds) toen ik in de White Star viel. Snugger!! Kapotte rug, kapotte voet, kapotte knieen, kapotte handen, krassen op mijn benen, jaja zachtaardig is deze baan niet.

Een keer was ik met Brenda, Tavis en Toy naar het strand toen Brenda tijdens een run sporen op het strand zag. Zij ging ff in de bosjes kijken lag daar echt een gigantische zoutwater krokodil. Wij met zijn vieren achter over de rotsen klimmen zodat we hem goed konden bekijken. We stonden behoorlijk dicht bij en konden het echt goed zien. Dat was wel echt super, super vet!

Elke zaterdag hadden we dus een barbecue waarvoor we ons twee keer moesten verkleden. De laatste barbecue voor we terug gingen was harvest-party en toen was het thema outer-space. Ik was leuk als een zonnetje verkleed, maar het leek meer op de statue of liberty, haha! De andere keer moesten we als een zeemonster, dus had ik 8 handen aan een touw aan me gehangen met om het touw blauwe ringen van tape. Oftewel een blue-ringed octopus. Een levensgevaarlijk dier ;) !

De keer dat we in town waren tussen de twee trips ging iedereen gezellig uit. Was een dolle boel. Ik ben met Julia nog gaan picknicken en heb een hele gezellige tijd gehad. Leuke mensen in hostel ontmoet en veel met de farmies rondgehangen. Ook nog naar de bios geweest. Het grappige was dat ik nog geen twee uur van de boot was en al twee keer was gevallen op de stoep. Blijkbaar niet meer gewend om op vaste land te lopen. Gelukkig daarna geen ongelukken meer gehad.

Nu ben ik ook weer terug in town sinds woensdag. Die dag mijn tas herpakt en uitgegaan. Gisteren heb ik een pakketje naar huis gestuurd en druk bezig geweest met foto’s. Blijkt dat ik de foto’s op mijn kaart wel kan zien op mijn camera maar heel veel foto’s niet te zien zijn op de computer. Balen!!! Paps en mams, jullie moeten maar de DVD’s even checken, want die zijn onderweg! Ik heb nog 4 schelpen van de boot mee mogen nemen en die zijn ook onderweg naar huis, via de boot, dus dat duurt nog wel ff!

Vandaag ben ik gaan indoor wandklimmen met Julia en Dan. Dat was wel heel gaaf, maar mijn armen en handen doen nu behoorlijk pijn. Ik word nog steeds elke ochtend wakker zonder gevoel in mijn armen. Nouja nog maar goed laten rusten komende dagen. Nu verwacht ik een telefoontje van Dan om inkopen te gaan doen voor de barbecue. Vanavond dus met een aantal mensen barbecuen en morgen breng ik nog tijd door met een oud collega en daar blijf ik dan ook slapen en zij breng mij dan om 4 uur ’s ochtends naar het vliegveld, waarvan ik om 5.05u een vlucht heb naar Cairns. Het reizen gaat weer beginnen!! Foto’s komen de volgende keer, want ik ben zojuist gebeld om te gaan shoppen!! Yihaa!!

Bye bye