City of chaos

Het is alweer twee weken geleden dat ik mijn laatste update schreef en inmiddels ben ik alweer ruim drie weken in deze chaotische stad met ongeveer 2,4 miljoen inwoners. In de afgelopen twee weken heb ik Bandung langzaam wat beter leren kennen. Ik kan mijn weg er al iets beter vinden, maar er is nog heel veel wat ik moet ontdekken.

Over de eerste week na mijn vorig verslag kan ik vrij kort zijn. Maandag voelde ik me al niet zo lekker, dus ben ik rond 2u naar huis gegaan. Eenmaal thuis ging ik me steeds slechter voelen. Even liggen in bed deed me ook niet goed en op een gegeven moment was ik zeer blij dat ik de emmer naast mijn bed had gezet. Die middag drie keer flink moeten overgeven. Nog steeds geen idee waar het eigenlijk door kwam. Ik had die dag wel Indonesisch gegeten, maar dat kwam gewoon uit de supermarkt en was dicht verpakt. De dagen erna hoefde ik niet meer over te geven gelukkig, maar bleef ik me niet lekker voelen en moest vaak naar het toilet. Woensdag ging ik voor het eerst weer uit huis voor de Indonesische les en daarna met Jin en Simone (mini)pizza gegeten. Volgende dag toch nog niet lekker, dus weer rustig aan gedaan. In de ochtend wel naar de uni geweest, maar later weer thuis. Vrijdag had ik een afspraak met Anindrya en Lufiandi (Phd students). Met Anindrya ben ik toen toch maar naar het ziekenhuis gegaan, want vijf dagen vonden ze wel erg lang duren. De dokter vond dat kennelijk ook en ik kreeg vier verschillende soorten medicijnen mee. Een antibiotica kuur (wel de goedkope vorm waar je misselijk van wordt), iets tegen de misselijkheid (wat je dus wordt van die antibiotica), iets tegen diarree en nog iets tegen buikpijn. Ik had eigenlijk helemaal geen zin in al dat spul dus ben eigenwijs geweest en heb gewacht tot zaterdag. Gelukkig was het die ochtend al minder, dus besloot ik dat ik genezen was! Nu heb ik die medicijnen voor als ik weer ziek mocht worden.

Ondanks het ziek zijn de eerste week, heb ik wel een belangrijke beslissing gemaakt. Woensdag kwam ik beneden bij ons huis Anne (Deense) tegen. Zij ging net naar ITB en vroeg of ik een lift wilde. Dus ik achterop haar scooter. De volgende dag ging ik lunchen met Bernd bij een restaurant aan het einde van onze straat en toen mocht ik even op zijn scooter daarheen rijden. Dus donderdag maar de Scooterboy gebeld. Zaterdagochtend kwam hij met een scooter en helm aanzetten bij mijn huis. Die mag ik de komende drie maanden gebruiken hier. Nadat hij geweest was gelijk een stuk gaan rijden, alleen was de benzine al zo goed als op. Dus achter Bernd aan over de grote weg samen naar benzine station. Daar moest hij verder, heb ik getankt en zelf terug gereden. Sindsdien scheur ik overal met mijn scooter heen, door alle drukke straten hier. Want echt, wat een chaos is dat verkeer! Ten eerste is de stad al een doolhof. Vele kleine straten die overal en nergens heen leiden. Dan nog de grote wegen die vaak één richtingswegen zijn. Vooral dat laatste is echt een gedoe als je ergens heen moet. Dus als ik naar een nieuwe plek ga, bekijk ik eerst de route via googlemaps om te zien hoe ik ongeveer moet rijden. Als ik dan onderweg verdwaal of verkeerd denk te rijden stop ik om weer te kijken. Toch handig dat internet en gps op je mobiel. Dus tot nu toe gelukkig alles gevonden. En ook vaak met anderen gereden. Zo heb ik Bernd al een paar keer gevolgd en afgelopen woensdag reden we met 6 blanken op vijf scooters als een polonaise achter elkaar aan. Moet er best leuk uit zien volgens mij tussen alle Indonesiërs. En dan met die scooters overal tussendoor slalommen. Overal rijden auto’s en andere scooters en ook overal is file. Als scooterrijder word je dan geacht tussen en langs de auto’s door te gaan en je naar voren te wringen. Dat is nog best een karwei, want soms moet je stapvoets en past het allemaal maar net. Naast het rijden op de rechte stukken, zijn afslagen ook een kunst. Want als er geen stoplichten zijn is het niet echt duidelijk wie eerst mag. Eigenlijk zijn er niet echt regels. Je neemt gewoon voorrang of niet. Bij dat laatste sta je soms heel lang te wachten, dus beter gooi je gewoon je knipperlicht aan en scheur je snel voor een auto langs een andere straat in. Ik moet wel zeggen ondanks dat het soms wel heel spannend en chaotisch is, is het wel heel vet! Heel fijn om gewoon te gaan waar ik wil (ook al is het parkeren ook een drama).

Dankzij die scooter kon ik zaterdagavond gezellig met Bernd naar de bioscoop. Eerst had ik Simone en Jin op een lekker diner getrakteerd. Dit kostte me maar liefst 9 euro ;) . Zij hadden daarna geen tijd, maar daardoor konden Bernd en ik gewoon met de scooter. Hij voorop en ik volgen. Echt lastige route. Maar we kwamen goed aan (ondanks een kleine botsing van Bernd recht voor mijn neus en dat op mijn eerste dag dat ik scooter rijd). Film 'Locke' gekeken, welke erg uniek en origineel bleek.

Zondag samen naar de kerk gereden en daarna zou ik gaan lunchen met Clarissa (Amerikaanse die ik via de kerk ken). Zij kwam net van het vliegveld dus hadden we afgesproken bij een restaurant tussen kerk en vliegveld in. Dat werd mijn eerste rit alleen, maar gelukkig allemaal goed gegaan (hoewel ik wel verkeerd was gereden en toen om moest omdat ik op een eenrichtingsweg zat). Na de lunch regende het super hard, dus maar snel naar huis gereden met mijn prachtige poncho die ik bij de scooter kreeg. Thuis behoorlijk tijd geskypt met Nederland tot Bernd belde. Hij zei dat er een optreden zou zijn op de campus. Dus ik ben met hem gaan kijken daar. Erg tof omdat alle muziek live gemaakt werd en de openingsdans spectaculair was. Daarna kwamen er wat meer toneelstukken met een hoop geklets (in Indonesisch), dus zijn we hem gesmeerd. Filmpje van een optreden heb ik online gegooid:
http://www.youtube.com/watch?v=EG5pXPI32jE

Sinds afgelopen maandag ben ik weer fanatiek naar de uni geweest elke dag. Maandag wilde ik lunchen met Ade, maar zij voelde zich niet lekker. Dus met vijf andere masterstudenten uit voor lunch. Super gezellig geweest en na anderhalf tot twee uur waren we pas weer terug op de uni.

Dinsdagochtend ben ik ’s ochtends (om 7uur) gaan zwemmen. Dit was echt heerlijk. Het zwemmen had ik zaterdag met Simone en Bernd ook al gedaan. Het is een mooi, groot zwembad. Maar zelfs in het zwembad is het chaos. Want hoewel wij gewoon de lijnen op de bodem van het zwembad volgen en dus in de lengte zwemmen (vanaf de duikblokken rechtdoor). Zijn er ook velen die baantjes in de breedte trekken, omdat ze 50m aan één stuk niet trekken. Die zwemmen dan het korte stuk en blijven vervolgens 10 minuten langs de kant hangen..

Woensdag had ik ook een nieuwe ervaring. Weer naar de bioscoop, want The Amazing Spiderman 2 ging hier in première (deel 1 heb ik nooit gezien, maar dat mocht de pret niet drukken). We hadden kaartjes weten te reserveren om de film in 4DX te zien. Geen idee wat ik moest verwachten. Na samen dineren in Paris van Java met twee Nederlanders, twee Duitsers en twee Finnen, voegde een Indonesiër zich bij ons en namen we plek in de enorme stoelen. Na wat reclame kwam er een soort voorfilmpje, waarbij de 4D even flink in werking werd gezet. De stoelen bewogen alle kanten op alsof je in een achtbaan zat, er blies wind langs je hoofd, water spatte in je gezicht en af en toe voelde het alsof er iemand in je rug schopte. Echt, ik heb bij dat eerste filmpje zo hard zitten lachen en gillen. Dus we hadden al dikke pret voor de film begon en tijdens de film ging al dat geschud, wind en water gewoon door. Echt heel tof mee te maken!

Afgelopen donderdag ben ik eindelijk met mijn eerste hike meegegaan. Erg tof om eindelijk wat van de omgeving te zien. Fijn langs landbouw veldjes gelopen over hele modderige paadjes. Nog best een avontuur want soms was het behoorlijk steil en moesten we met stokken en het gras proberen niet uit te glijden. Niet iedereen lukte dit, dus er liepen behoorlijk wat bruine broeken rond na die steile paadjes. Maar wel mooie wandeling en leuke uitzichten! Volgende week weer.

Gisteren heb ik eindelijk eens de toerist gespeeld in Bandung. Met Simone na het zwemmen met de angkot naar het centrum. Dat duurde echt een uur en het was heet! Eenmaal daar hebben we eerst een monument bekeken welke is opgezet vanwege Bandung Lautan Api (De Bandung Vuurzee: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bandung_Lautan_Api). Vervolgens gelopen naar de grootste moskee van Bandung. Daar hebben we even gezeten en werden we zelf ook tot een toeristische attractie gebombardeerd. Verscheidene mensen kwamen naar ons toe om te vragen of ze met ons op de foto mochten of ze maakten stiekem een foto van ons op afstand.. Heel apart weer mee te maken. Ook toen we daarna elders over straat liepen kwamen een paar schooljongens ons achterna om op de foto te gaan. En even later stonden we in een park. Ik zag in mijn ooghoek twee jongens met hun mobiel al gewapend in de hand op ons af komen. Dus ik wees Simone erop en zei “Let’s run”. Heel flauw natuurlijk, maar ik zelf had de dikste lol en moest hard lachen dat we er snel vandoor gingen. Al met al een toffe dag en hoop foto’s gemaakt.

De foto’s van deze en andere dagen zijn weer te vinden op picasa:
https://picasaweb.google.com/101475756207088597151/CityOfChaos

Nog enkele laatste losse informatie. Ik ben nog steeds niet gewend aan alle aandacht hier. Op elke hoek van de straat hoor je “Hello Miss” of “Hello Mister” (ja, ze snappen het verschil niet echt tussen man en vrouw. In de Indonesische taal gebruiken ze het woord “Dia” voor zowel hem als haar. Daarom halen ze ook constant “he” and “she” door elkaar als ze Engels spreken).
Naast het aanspreken krijg ik ook regelmatig “I loveyou” en “Oh, you are so beautiful” naar mijn hoofd. Kinderen staren je aan en vreemde mannen komen zomaar naar je toe en willen je de volgende dag best de hele stad laten zien of een mooie berg in de buurt.. Hoewel de meeste mannen dus enthousiast met mij hier zijn, heb ik ook een minder enthousiaste persoon gespot. Een man kwam het internet maken op de universiteit. Dus Ade stelde me voor. Ik wilde hem een hand geven, maar hij keek alleen naar mijn hand en draaide zich toen snel om. Oké, het is natuurlijk een moslimland, maar tot nu toe had ik deze ervaring nog niet eerder gehad. Toch wel raar dat je dan als vrouw geen hand krijgt.

Maar al met al gaat het dus goed hier! Spreek jullie later weer